Ao navegar polo noso sitio web, podemos obter ou gardar información no seu navegador, mediante o uso de cookies. Esta información pode ser sobre as túas preferencias ou o teu dispositivo e usámola principalmente para que o noso sitio web funcione correctamente. Esta información non nos permite identificarte, pero pode personalizar a túa navegación e experiencia. Se o desexa, pode restrinxir o uso de determinadas cookies. Podes facer clic en cada unha das categorías de cookies e desactivar as que desexes. Por suposto, ten en conta que ao bloquear o uso de determinadas cookies, pode deixar de ter acceso a un servizo ou pode afectar á súa experiencia de usuario. Para calquera información adicional, pode acceder á nosa Política de cookies.
Adopción
"Por que temos que ser todos iguais?; Por que temos que facer todos o mesmo, do mesmo xeito, cumprindo co que se agarda de nós?; Por que nos desgastamos intentando responder aos patróns pre-establecidos?; Por que nos empeñamos en que só hai unha solución posible para cada problema?... Nesta foto todo é diferente: ningún prato é igual, ningún vaso é igual, ...pero non por iso deixan de cumprir a súa función"
A adopción non é máis que un xeito de denominar a unha das diferentes vías que hoxe en día existen para crear unha familia, xunto con outras como a maternidade/paternidade biolóxica, a subrogada, a inseminación artificial, etc.
Os múltiples modelos de familias que se poden formar, necesitan que se entenda á familia como un sistema social que tería que ser, por definición, funcional para os seus membros e isto implica escapar dos ideais de familia e dos estereotipos que sinalan, encorsetan e etiquetan ás persoas e ás súas vidas, impoñéndolles crenzas e modelos de funcionamento que non lles permiten medrar e desenvolverse como individuos e membros dunha familia, e que mesmo lles poden levar a interpretar negativamente aspectos que son naturais.
Todas as familias pasan por diferentes etapas e en cada unha delas xorden crises que, cando se superan, permiten aos seus membros avanzar como sistema e comezar unha nova etapa.
A pesares de que cada vez as familias son máis variadas, a adopción segue sendo unha opción minoritaria á hora de ser pai/nai e por tanto, moitas veces non conta coa suficiente aceptación e comprensión por parte do contorno e a sociedade; tamén existen menos recursos destinados a ela, menos información, menos formación e asemade, menos certezas sobre como vivila e afrontar os retos que poidan acontecer.
En PARADOXO sabemos que todas as familias son diferentes, e no caso das adoptivas preséntanse unha serie de características, propias e comúns entre elas, respecto das non adoptivas, que van facer que nalgúns casos, exercer a función de pai/nai presente un plus de dificultade.
Tras traballar durante oito anos con familias adoptivas, sabemos que a adopción é unha aventura apaixoante e que aquelas persoas con maior capacidade de adaptación, son aquelas que máis gozan deste periplo. Pero toda aventura está ligada á existencia de desafíos, desafíos que, coa axuda do profesional axeitado, pódense superar exitosamente.
Como profesionais da adopción traballamos dende o respecto e o coñecemento da realidade adoptiva, sabendo cales son as necesidades, inquedanzas e sensibilidades que as familias adoptivas traen a consulta, para así poderlles ofrecer unha proposta útil que lles axude a superar as dificultades que poidan estar a vivir nun momento determinado, sen sentirse xulgados, sinalados ou avergoñados, porque as súas circunstancias vitais son diferentes.
Nestes anos de experiencia laboral puidemos ver como, os pais/nais adoptivos/as que coñecemos, na súa función de pais/nais chegan a converterse en superheroes capaces das máis variadas proezas:
- Proporcionando afecto.
- Comprensión.
- Dialogando.
- Estando dispoñibles e valorando os progresos.
- Con actitude cálida, próxima, de escoita, poñendo límites razoables aínda que sexan contestados con provocación unha e outra vez.
- Aceptando e querendo ao seu fillo/a tal e como é.
- Ofrecéndolle un ambiente seguro e que aplaque as ansiedades.
- Dando respostas estables e coherentes, mantendo unha actitude serena e firme.
- Mantendo sempre o sentido do humor, desdramatizando e tratando de relativizar as situacións de conflito.
- Soportando o sufrimento que supón o abandono, sendo quenes de reparar e axudar a medrar ao seu fillo/a dende a súa dor.
- Estando alerta a cada sinal que emite o seu fillo/a para comprender as condutas deste/a.
- Axudándolle a expresar as súas necesidades.
- Evitando a sobreprotección ou a tolerancia mal entendida, para educar na responsabilidade.
- Traballando a aceptación da diferenza, non impoñendo modelos, respectando a súa individualidade.
E todo isto, sen axuda dun manual.
Pero sobre todo, durante estes anos, puidemos ver a nenos e nenas marabillosos/as, que son quen de ser felices e de facer felices aos que lles rodean, en especial aos seus pais, superándose e facéndose máis fortes tras a adversidade.
Talleres e cursos realizados por Paradoxo:
O pasado día 17 de abril, en Santiago de Compostela, Magdalena Otero Martínez (colx.: G-3640) impartiu un obradoiro sobre “Violencia Filio-Parental” para a “Asociación Manaia”. Dito obradoiro estivo dirixido a familias adoptivas, concretándose na realidade diaria destes pais/nais e ofrecéndolles ferramentas prácticas para, fundamentalmente, a prevención e tamén a abordaxe desta problemática familiar. O xornal “La Voz de Galicia” realizoulle unha entrevista que poderedes ler no seguinte enlace: Atallar a violencia filio-parental require traballar con toda a familia
Medios de comunicación que falan de nós:
Vigo al minuto: Para que o neno chegue cun pan debaixo do brazo
Televisión de Galicia: Falámolo: Familias de adopción
Diario de Pontevedra: Reportaxe: Fillos do amor e a paciencia
A Radio de Pontevedra Viva: Reportaxe: Conversas na Ferrería: Aprendamos sobre adopción
"TODA PREOCUPACIÓN TEN DIVERSAS SOLUCIÓNS. CHÁMANOS E AXUDAMOSCHE A ATOPAR A MÁIS AXEITADA PARA TI".